Vertrekdag

12 oktober, het is dan zover.. de dag dat mijn nieuwe avontuur weer van start gaat. Mijn tassen zijn zo goed als gepakt, met andere woorden..het is nog een troep maar ik hoef het alleen nog maar in mijn tas te stoppen.. en ik moet nog het een en ander schoonmaken.

Het is nog vroeg in de ochtend. Door de zenuwen heb ik heel weinig geslapen. Niet thuis, nee...bij de man waar ik op het moment smoorverliefd op ben. Zo verliefd zelfs dat ik er zelfs een beetje tegenop zie om zo lang van hem weg te zijn.

Jakub werkt op de markt. Hij verkoopt daar crepes. En zo ook vandaag want het is zaterdagochtend. Nog nooit eerder was ik met hem mee geweest naar de markt in de ochtend maar vandaag was ik toch al wakker dus ben mee gegaan.
Het is mooi om te zien hoe de markt opgebouwd wordt. De geuren van de markt zijn zo anders dan smiddags.
Heel Leiden lijkt nog in slaap, behalve deze marktverkopers en een aantal duiven die nog rustig door de straten aan het lopen zijn.

De marktmeester gaat samen met een groepje verkopers alle kramen af. Sommige zijn gereserveerd en sommige worden verdeeld. Met een strenge toon bepaald hij wie de marktkramen krijgen toegewezen. Jakub heeft een vergunning, dus hij mag altijd staan.

Zodra alles geregeld is mag ik nog even wat vertalen. Al is zijn Nederlands erg goed..bij sommige dingen kan hij toch mijn hulp gebruiken. Hierdoor voel ik me ook nog eens erg nuttig haha.

Op de stoep loopt een duifje, hij heeft een zeer pootje en plaatst zich langzaam voort waarna hij gaat zitten. Vol medelijden loop ik naar het duifje toe en wil hem graag helpen...aaien. Natuurlijk vliegt hij weg. Leer ik het dan ook nooit dat duiven niet geaaid willen worden?!?!

Jakub gaat verder met de voorbereidingen en na hem een dikke knuffel gegeven te hebben ben ik richting huis gaan lopen. Door de nog lege Haarlemmerstraat.

Onderweg kom ik nog wat duiven tegen en het valt me op dat ze bijna allemaal mank zijin.

Even gaat er een gevoel door mij heen, een gevoel van acceptatie dat niet alles te fixen valt...hoe graag ik al die pootjes ook in het gips zou willen zetten.. het zal nooit lukken.

Gelukkig zijn er nog wel een heleboel mooie dingen waar wel invloed op uit te hebben valt.

Voor nu laat ik alles maar over mijn heen komen.... It's time for Africa!!