Gewerkt in weeshuis
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Franci
16 April 2008 | Vietnam, Can Tho
Hallootjes,
Weer een dagje verder en een paar ervaringen rijker.
Gisteravond heb ik gewerkt in een school voor doofstomme kindern (niet ook blind Jan) De bedoeling was engels les geven maar echt veel hebben ze er niet aan dus hebben we ze maar gewoon vermaakt met een foto camera (vinden ze heeeel boeiend) en met ze gekletst. Echt ongelooflijk hoe dankbaar en blij ze waren met onze komst. Ondertussen hebben we ook hevige onweer gehad.. wat natuurlijk best verkoelend was maar om in het donken door een plas water die tot aan je schenen komt te moeten is wat minder.
Vandaag was heel indrukwekkend, ben naar het weeshuis geweest hier in de stad. Echt ongelooflijk hoe het er daar aan toe gaat. We zijn bij 3 afdelingen geweest. Bij de eerste lagen zwaar lichamelijk en verstandelijk gehandicapten op de grond in hun eigen kwijl en plas te liggen. Ook stond er een grote kooi beetje zon ding waar je je hond ook in stopt maar dan iets hoger waarin ze de kinderen opsluiten wanneer ze huilen of vervelend zijn. Ook lag er een kindje met zijn handen vast aan het bed gemaakt. Met een slotje er aan vast.
Hier ben ik echt heel erg van geschrokken.
We hadden zelf speelgoed meegenomen voor degenen die daar mee om konden gaan. Verder hebben we daar maar de kinderen geknuffeld en aan het lachen gemaakt, meer kan je niet doen.
Bij de 2de groep, was een groepje peuters/kleuters.. ook die hadden geen speelgoed en waren heel erg blij om ons te zien. Het is best moeilijk om een kindje van je af te halen die je niet meer los wil laten.
De laatste groep was het meest indrukwekkend. De baby's. De meest misvormde baby's met haze lippen, waterhoofden en echt de meest afschuwelijke ziektes. Een kindje had zelfs hiv. Ook die kinderen zien zelden de buitenlucht en waren heel erg blij met een knuffel. Het was heel erg rot om te zien hoe de begeleiding de baby's in hun bed smeet als we ze even op de grond hadden gezet om te kruipen.
Ook een fles geven ging echt bizar, ze bleven die fles net zo lang in de monden stoppen tot alles eruit kwam.. en zelfs dan bleven ze doorgaan. Kinderen zaten helemaal onder de melk daardoor.
Maargoed, dat was het project van vandaag. Morgen weer een nieuw project.
Gisteren hadden we een vleermuis in de woning... was erg grappig allemaal gillende meiden.
Verder..die gekko's zitten overal..ook in de slaapkamer maar dat went wel. K vind het lieve beestjes maar ze duiken overal op en kunnen me nog welles aan het schrikken maken.
Nog wat weetjes:
Wist je dat...
Hond hier Geen lekkernij is maar wel gegeten word door de armen? Ben er al een tegen gekomen op een barbequetje aan de zijkant van de weg.
Vietnamese mensen graag zo'n licht mogenlijke huidskleur willen hebben? Hoe donkerder je bent hoe armer.. is de stelling.
Er overal karaoke bars zijn?? En wij vanavond even vrolijk mee gaan doen??
De wegen hier belachelijk druk zijn? 90% van al het verkeer zijn brommers en scooters. Fietsers zie je heel weinig en auto's ook niet zo veel.
Eten met stokjes best lastig gaat??
Er een hele dikke spin in mn kamer zit??
Deze computers geen card reader hebben waardoor k mn foto's niet online kan zetten??
Ik stiekem een beetje heimwee heb al??
Ik een potloodventer tegen het lijf gelopen ben?
Nougoed... vast nog wel meer te melden Maar dat komt de volgende keer vast wel.
Byeeeeeeeeeee
Weer een dagje verder en een paar ervaringen rijker.
Gisteravond heb ik gewerkt in een school voor doofstomme kindern (niet ook blind Jan) De bedoeling was engels les geven maar echt veel hebben ze er niet aan dus hebben we ze maar gewoon vermaakt met een foto camera (vinden ze heeeel boeiend) en met ze gekletst. Echt ongelooflijk hoe dankbaar en blij ze waren met onze komst. Ondertussen hebben we ook hevige onweer gehad.. wat natuurlijk best verkoelend was maar om in het donken door een plas water die tot aan je schenen komt te moeten is wat minder.
Vandaag was heel indrukwekkend, ben naar het weeshuis geweest hier in de stad. Echt ongelooflijk hoe het er daar aan toe gaat. We zijn bij 3 afdelingen geweest. Bij de eerste lagen zwaar lichamelijk en verstandelijk gehandicapten op de grond in hun eigen kwijl en plas te liggen. Ook stond er een grote kooi beetje zon ding waar je je hond ook in stopt maar dan iets hoger waarin ze de kinderen opsluiten wanneer ze huilen of vervelend zijn. Ook lag er een kindje met zijn handen vast aan het bed gemaakt. Met een slotje er aan vast.
Hier ben ik echt heel erg van geschrokken.
We hadden zelf speelgoed meegenomen voor degenen die daar mee om konden gaan. Verder hebben we daar maar de kinderen geknuffeld en aan het lachen gemaakt, meer kan je niet doen.
Bij de 2de groep, was een groepje peuters/kleuters.. ook die hadden geen speelgoed en waren heel erg blij om ons te zien. Het is best moeilijk om een kindje van je af te halen die je niet meer los wil laten.
De laatste groep was het meest indrukwekkend. De baby's. De meest misvormde baby's met haze lippen, waterhoofden en echt de meest afschuwelijke ziektes. Een kindje had zelfs hiv. Ook die kinderen zien zelden de buitenlucht en waren heel erg blij met een knuffel. Het was heel erg rot om te zien hoe de begeleiding de baby's in hun bed smeet als we ze even op de grond hadden gezet om te kruipen.
Ook een fles geven ging echt bizar, ze bleven die fles net zo lang in de monden stoppen tot alles eruit kwam.. en zelfs dan bleven ze doorgaan. Kinderen zaten helemaal onder de melk daardoor.
Maargoed, dat was het project van vandaag. Morgen weer een nieuw project.
Gisteren hadden we een vleermuis in de woning... was erg grappig allemaal gillende meiden.
Verder..die gekko's zitten overal..ook in de slaapkamer maar dat went wel. K vind het lieve beestjes maar ze duiken overal op en kunnen me nog welles aan het schrikken maken.
Nog wat weetjes:
Wist je dat...
Hond hier Geen lekkernij is maar wel gegeten word door de armen? Ben er al een tegen gekomen op een barbequetje aan de zijkant van de weg.
Vietnamese mensen graag zo'n licht mogenlijke huidskleur willen hebben? Hoe donkerder je bent hoe armer.. is de stelling.
Er overal karaoke bars zijn?? En wij vanavond even vrolijk mee gaan doen??
De wegen hier belachelijk druk zijn? 90% van al het verkeer zijn brommers en scooters. Fietsers zie je heel weinig en auto's ook niet zo veel.
Eten met stokjes best lastig gaat??
Er een hele dikke spin in mn kamer zit??
Deze computers geen card reader hebben waardoor k mn foto's niet online kan zetten??
Ik stiekem een beetje heimwee heb al??
Ik een potloodventer tegen het lijf gelopen ben?
Nougoed... vast nog wel meer te melden Maar dat komt de volgende keer vast wel.
Byeeeeeeeeeee
-
16 April 2008 - 12:46
Ellen:
Jeeh Franci, wat een indrukwekkend verhaal. Heb je niet de neiging om al die kindjes te willen "redden"? Begrijp niet helemaal waarom ze de kinderen zo ruw moeten behandelen. Lijkt me dat ook deze begeleiders enigszin gevoel moeten hebben.. of stompt dat af na een tijdje.
Vraag me af of jij zelf ondervindt dat je na een poosje niet meer zo schrikt van deze wantoestanden. Valt me op dat je van project naar project gaat. Had gedacht dat je langere tijd op 1 locatie zou zitten. Zo kun je niks opbouwen met de kinderen.
Ikzelf had overigens al bij de eerste de beste grote spin in het vliegtuig terug gezeten ... of kakkerlak. Andere beestjes boeien niet, gekko's lijken me ook wel leuk, maar SPINNEN!!!
Jammer van de foto's. Je verhalen spreken echter al voor zich.
groetjes Ellen -
16 April 2008 - 13:27
Tanjaaaaa:
Damn
dat is echt een schokkend verhaal van die kinderen, dat lijkt me echt verschrikkelijk!!!
Dat van die karaoke bars wist ik maar van die hond en de huidskleur wist ik niet!:)
even een update vanaf hier, ik heb voor het eerst 2 gaatjes in mn kiezen (aaaah) en word maandag geboord (nog meer aaaaaah) verder heb ik aan dat akkefietje van wimpers verven een blijvende beschadiging opgelopen (niet heel erg maar wel vervelend) Verder gaat alles hier ok, nog steeds geen lente:( Ik betrapte me er vandaag op dat ik je ff wou bellen en al met mn mobiel in mn handen stond toen ik dacht ow ja ze is er niet.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal, en mocht er hier iets spannends gebeuren hou ik je up to date!
Heel veel plezier nog!
dikke knuffel
Tanja -
16 April 2008 - 15:19
Natasja:
He franci,
Dat moet echt heel moeilijk zijn al die kinderen te zien, en te weten dat je niks aan hun situatie kan veranderen.
Hopelijk kan je nog veel kinderen verblijden met je verblijf daar.
Keep up the good work.
natasja -
18 April 2008 - 17:25
Lies:
Hoi Franci wel heftig kan je het wel aan om het een plekje te geven als al die kleine kindjes zo aan je hangen? lijkt mij best zwaar.Wat een luxe waar wij dan in werken speerpunt gezonde voeding, dikke kinderen, meer bewegen, waar hebben wij het over? ik wens je een fijne tijd en hoop dat je in deze korte tijd veel voor deze kindjes kan betekenen enne... als je iets weet wat wij voor deze kindjes kunnen betekenen moet je dat zeker met ons delen, heel veel succes groetjes van alle verwende kids uit Nederland en veel sterkte groetjes Lies.
-
18 April 2008 - 18:33
Linda:
Hoi Franci,
Wat moet dat heftig zijn... Kinderen ontmoeten die ouderloos in het leven staan en ze aantreffen in hun eigen plas, opgesloten in een kooi of aan bed gekluisterd met een slot.
Als je dat alleen al leest bekruipt je het kippenvel, laat staan als je er naast staat om het met eigen ogen te aanschouwen. Ik kan me voorstellen dat dat een flinke impact bij je zal achter laten. Zo'n ervaring blijft je volgens mij je hele leven bij.
Wat kostbaar dat jij daar voor ze kan zijn; om ze even af te leiden van hun dagelijkse bestaan en ze op te vrolijken of te knuffelen.
Ik wens je alle sterkte toe en vind het heel nobel en moedig dat je dit doet!
Dikke knuffel, Linda.
Ps. Maar wat is dat verhaal van die potloodventer? Yèk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
