De reis
Door: Franci Overdevest
Blijf op de hoogte en volg Franci
22 April 2013 | Brazilië, São Paulo
En het is weer tijd voor een nieuwe reis: Dit keer gaat hij naar Brazilie.
Het recept:
- De vraag zal wel direct in je opkomen hoe ik het altijd toch nog voor mekaar krijg om zoveel te reizen??? Simpelweg...veel werken, geen danslessen meer, hier en daar wat lenen en gewoon heeel low budget reizen. Maar dat valt in de meeste gevallen wel te doen. En qua tijd??? gewoon de vrije tijd die ik van mijn werk heb opgebruiken, plus wat extra dagen inwisselen voor tijd. en VOILA!!
Ook helpt het erg mee om mensen te kennen in het land waar je naartoe gaat. dus en maar..
De voorpret:
Klinkt allemaal erg leuk hoor, zo low budget reizen... maar soms kan het ook behoorlijk tegenvallen. Hoe ik bijvoorbeeld zon goedkoop ticket naar Brazilie heb kunnen vinden...
9,5 uur naar Atlanta, 7 uur op Atlanta vliegveld en 9,5 uur naar Sao paulo. Waar ik nog een bus, een metro en 20 minuten mocht lopen voordat ik bij mijn bed aangekomen was.
Kortom van deur tot deur meer dan 30 uur bezig geweest met op mijn bestemming te komen.
Aldus, het begon al heel leuk. Bij het inchecken voor de vlucht naar Atlanta stond een heerlijk lange rij te wachten. En aangezien ik het vaak niet erg nauw met de tijd neem betreft het redden van vluchten was ik al aan de late kant. Desondanks toch aan het einde van een lange rij.
Natuurlijk...het is Amerika... die moeten een onmogelijke security check uitvoeren om te voorkomen dat je het vliegtuig niet opblaast.
Een strenge meneer wist me in een minuut meer dan 20 vragen te stellen waar ik goed doorheen gekomen ben. Ik voelde me trots..alsof ik voor een of ander examen geslaagd ben.
Stemming is nog steeds goed.
Bij de laatste pasport check kregen we een brief van Delta, waar in uitgelegd werd dat hun entertainment systeem kapot was en dat ze daar heel veel spijt van hadden.
Gelukkig was mijn stemming goed en zag ik mezelf wel 9,5 uur doorkomen zonder films en met kletsen met degene naast me. Wat bijna altijd verassend leuk is bij lange vluchten.
Vlucht 1:
In het vliegtuig bleek ik naast een forse wat oudere man te zitten. Die al half lag te slapen en weinig behoefte had aan gesprek.
Geen probleem, ik begin gewoon in mijn boek te lezen dacht ik.
Vanaf het moment dat hij zijn ogen opende heb ik me vriendelijk voorgesteld en ben een gesprekje begonnen.
Deze meneer bleek Amerikaans te zijn en oliepompen te bouwen voor zijn werk. Hij vertelde dat zijn ' driver ' hem op aan het wachten was op het vliegveld. Hij bleef een lange tijd hierover doorpraten, wat me vrij weinig interesseerde...maargoed.. je moet wat om te tijd door te komen.
Trots vertelde hij dat hij in wel 24 landen geweest was!! En dat het vliegtuig eten niet goed genoeg voor hem was.
Ah eindelijk een gespreksonderwerp wat mij interesseerd: eten en reizen!!
Helaas had hij weinig interesse voor mijn verhaal en sloot zijn ogen ergens halverwege.
Lichtelijk geirriteerd vroeg ik me af waarop hij niet met zn dikke ASS ergens in de eerste klas kon gaan zitten.
Goed...de rest van de 7 uur ben ik prima wakker, lezend en muziek luisterend doorgekomen.
Het kon vanaf nu aan alleen nog maar beter worden.
In Nederland zou het al avond geweest zijn, maar ik Atlanta was het zonnig en middag.
Overstap op Atlanta:
Na weer 234543 security checks ondergaan te zijn was een deel van de overstaptijd al gedood. Nu moest ik nog maar een paar uur. Eerst even kijken wat de terminal waarin ik zat allemaal te bieden had.
Al snel had ik het gevoel alsof ik in een of andere Amerikaanse film beland was.
Ik keek mijn slaperige ogen uit!!
De foodcourt daar bestond uit verschillende fast food restaurants met veel ongeduldige mensen wachtend in een rij.
Een vrouw krijgt de verkeerde bestelling en laat dit duidelijk merken. Ongeveer de hele terminal kon haar horen, en dan bleef ze nog vriendelijk!
Gelukkig ontmoet ik 2 leuke Zuid Afrikaanse jongens, die met een goede dosis humor wel kunnen relativeren wat er allemaal gaande is. Ook zij waren daar voor een overstap... hun volgende vlucht naar Zuid Afrika zou nog 16 uur gaan duren. Ineens voelde ik me niet zo zielig meer.
Ook die moesten hun vervolg vlucht redden dus was ik weer even alleen. En inmiddels had ik zelf ook wel honger gekregen.
Bij het "gezondste" restaurantje was ik aan het checken wat er allemaal te krijgen was. De vrouw die daar werkte wist me al heel snel het grote menu te verkopen door simpelweg te vragen " Are you hungry ma'am?"
Terwijl ik met mijn plastic vork en mes het eten naar binnen probeerde te krijgen zat ik me te verbazen hoe leeg het restaurantje hier vrijwel leeg was en hoe vol de Mac Donalds zat.
Ik voelde me ineens ontzettend klein...FYSIEK klein. Wat waren de meeste mensen GROOT hier... ONGELOOFLIJK!
Met deze opgedane wijsheid ben ik het volgende vliegtuig ingegaan. Klaar voor het volgende avontuur... Brazilie.. waar k snel weer de grootste zou zijn.
Vlucht 2:
Erg moe, maar vol goede hoop zat ik te wachten op mijn stoel tot het vliegtuig volstroomde. Elke Braziliaanse man die het vliegtuig inkwam was MOOI!! Het duurde even voordat er iemand naast me kwam zitten, maar daar was hij dan.....
Daar werd mijn sprookje eventjes aan stukken gerukt! Helaas geen mooie donkere jonge man, maar in dit geval een wat oudere ' niet engels sprekende' Braziliaan. Had erger gekund.
Gelukkig was hij wel in voor een gesprekje en wisten we met schrijven en tekenen toch te communiceren.
De man liet me trots fotos van zijn familie zien, wat ik erg leuk vond.
Eindelijk iemand die wat opener is!!!
Toen de lichten uit gingen en het tijd was om te slapen, waar ik inmiddels wel aan toe was, vond ik het lastig om een goede houding te vinden.
De man naast me legde een kussentje op zijn schouders en gebaarde dat ik op zijn schouders mocht leunen. Hoe lief! Hij legde zelfs een dekentje over me heen!
Lichtelijk ongemakkelijk heb ik een uurtje geslapen en daarna de film ' life of pi' gekeken. Waar ik heel erg van genoten heb. Wat een mooi sprookje zeg!!
De rest van de vlucht duurde lang, maar was gezellig.
Met dikke voeten van het lange zitten en een nacht slaap tekort kwam ik s'ochtends aan in Sao Paulo waar Bernardo me op stond te wachten...
Klaar voor een nieuw avontuur :).
Het recept:
- De vraag zal wel direct in je opkomen hoe ik het altijd toch nog voor mekaar krijg om zoveel te reizen??? Simpelweg...veel werken, geen danslessen meer, hier en daar wat lenen en gewoon heeel low budget reizen. Maar dat valt in de meeste gevallen wel te doen. En qua tijd??? gewoon de vrije tijd die ik van mijn werk heb opgebruiken, plus wat extra dagen inwisselen voor tijd. en VOILA!!
Ook helpt het erg mee om mensen te kennen in het land waar je naartoe gaat. dus en maar..
De voorpret:
Klinkt allemaal erg leuk hoor, zo low budget reizen... maar soms kan het ook behoorlijk tegenvallen. Hoe ik bijvoorbeeld zon goedkoop ticket naar Brazilie heb kunnen vinden...
9,5 uur naar Atlanta, 7 uur op Atlanta vliegveld en 9,5 uur naar Sao paulo. Waar ik nog een bus, een metro en 20 minuten mocht lopen voordat ik bij mijn bed aangekomen was.
Kortom van deur tot deur meer dan 30 uur bezig geweest met op mijn bestemming te komen.
Aldus, het begon al heel leuk. Bij het inchecken voor de vlucht naar Atlanta stond een heerlijk lange rij te wachten. En aangezien ik het vaak niet erg nauw met de tijd neem betreft het redden van vluchten was ik al aan de late kant. Desondanks toch aan het einde van een lange rij.
Natuurlijk...het is Amerika... die moeten een onmogelijke security check uitvoeren om te voorkomen dat je het vliegtuig niet opblaast.
Een strenge meneer wist me in een minuut meer dan 20 vragen te stellen waar ik goed doorheen gekomen ben. Ik voelde me trots..alsof ik voor een of ander examen geslaagd ben.
Stemming is nog steeds goed.
Bij de laatste pasport check kregen we een brief van Delta, waar in uitgelegd werd dat hun entertainment systeem kapot was en dat ze daar heel veel spijt van hadden.
Gelukkig was mijn stemming goed en zag ik mezelf wel 9,5 uur doorkomen zonder films en met kletsen met degene naast me. Wat bijna altijd verassend leuk is bij lange vluchten.
Vlucht 1:
In het vliegtuig bleek ik naast een forse wat oudere man te zitten. Die al half lag te slapen en weinig behoefte had aan gesprek.
Geen probleem, ik begin gewoon in mijn boek te lezen dacht ik.
Vanaf het moment dat hij zijn ogen opende heb ik me vriendelijk voorgesteld en ben een gesprekje begonnen.
Deze meneer bleek Amerikaans te zijn en oliepompen te bouwen voor zijn werk. Hij vertelde dat zijn ' driver ' hem op aan het wachten was op het vliegveld. Hij bleef een lange tijd hierover doorpraten, wat me vrij weinig interesseerde...maargoed.. je moet wat om te tijd door te komen.
Trots vertelde hij dat hij in wel 24 landen geweest was!! En dat het vliegtuig eten niet goed genoeg voor hem was.
Ah eindelijk een gespreksonderwerp wat mij interesseerd: eten en reizen!!
Helaas had hij weinig interesse voor mijn verhaal en sloot zijn ogen ergens halverwege.
Lichtelijk geirriteerd vroeg ik me af waarop hij niet met zn dikke ASS ergens in de eerste klas kon gaan zitten.
Goed...de rest van de 7 uur ben ik prima wakker, lezend en muziek luisterend doorgekomen.
Het kon vanaf nu aan alleen nog maar beter worden.
In Nederland zou het al avond geweest zijn, maar ik Atlanta was het zonnig en middag.
Overstap op Atlanta:
Na weer 234543 security checks ondergaan te zijn was een deel van de overstaptijd al gedood. Nu moest ik nog maar een paar uur. Eerst even kijken wat de terminal waarin ik zat allemaal te bieden had.
Al snel had ik het gevoel alsof ik in een of andere Amerikaanse film beland was.
Ik keek mijn slaperige ogen uit!!
De foodcourt daar bestond uit verschillende fast food restaurants met veel ongeduldige mensen wachtend in een rij.
Een vrouw krijgt de verkeerde bestelling en laat dit duidelijk merken. Ongeveer de hele terminal kon haar horen, en dan bleef ze nog vriendelijk!
Gelukkig ontmoet ik 2 leuke Zuid Afrikaanse jongens, die met een goede dosis humor wel kunnen relativeren wat er allemaal gaande is. Ook zij waren daar voor een overstap... hun volgende vlucht naar Zuid Afrika zou nog 16 uur gaan duren. Ineens voelde ik me niet zo zielig meer.
Ook die moesten hun vervolg vlucht redden dus was ik weer even alleen. En inmiddels had ik zelf ook wel honger gekregen.
Bij het "gezondste" restaurantje was ik aan het checken wat er allemaal te krijgen was. De vrouw die daar werkte wist me al heel snel het grote menu te verkopen door simpelweg te vragen " Are you hungry ma'am?"
Terwijl ik met mijn plastic vork en mes het eten naar binnen probeerde te krijgen zat ik me te verbazen hoe leeg het restaurantje hier vrijwel leeg was en hoe vol de Mac Donalds zat.
Ik voelde me ineens ontzettend klein...FYSIEK klein. Wat waren de meeste mensen GROOT hier... ONGELOOFLIJK!
Met deze opgedane wijsheid ben ik het volgende vliegtuig ingegaan. Klaar voor het volgende avontuur... Brazilie.. waar k snel weer de grootste zou zijn.
Vlucht 2:
Erg moe, maar vol goede hoop zat ik te wachten op mijn stoel tot het vliegtuig volstroomde. Elke Braziliaanse man die het vliegtuig inkwam was MOOI!! Het duurde even voordat er iemand naast me kwam zitten, maar daar was hij dan.....
Daar werd mijn sprookje eventjes aan stukken gerukt! Helaas geen mooie donkere jonge man, maar in dit geval een wat oudere ' niet engels sprekende' Braziliaan. Had erger gekund.
Gelukkig was hij wel in voor een gesprekje en wisten we met schrijven en tekenen toch te communiceren.
De man liet me trots fotos van zijn familie zien, wat ik erg leuk vond.
Eindelijk iemand die wat opener is!!!
Toen de lichten uit gingen en het tijd was om te slapen, waar ik inmiddels wel aan toe was, vond ik het lastig om een goede houding te vinden.
De man naast me legde een kussentje op zijn schouders en gebaarde dat ik op zijn schouders mocht leunen. Hoe lief! Hij legde zelfs een dekentje over me heen!
Lichtelijk ongemakkelijk heb ik een uurtje geslapen en daarna de film ' life of pi' gekeken. Waar ik heel erg van genoten heb. Wat een mooi sprookje zeg!!
De rest van de vlucht duurde lang, maar was gezellig.
Met dikke voeten van het lange zitten en een nacht slaap tekort kwam ik s'ochtends aan in Sao Paulo waar Bernardo me op stond te wachten...
Klaar voor een nieuw avontuur :).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
