Vitoria

Deze keer was de bustrip wat minder comfortabel. De wegen waren slechter maar we zijn de reis goed doorgekomen.

Aangekomen in Vitoria zouden we bij zijn ouders verblijven wat ik enigszins spannend vond.

Nog net geen stel en nu al ouders ontmoeten?? Nou ja welke kant het op zou gaan was toch onduidelijk.

Ergens had hij wel laten vallen dat zijn ouders doktoren waren, maar toen ik het huis binnen kwam begreep ik pas wat hij bedoelde.
Vader is uroloog en moeder deed iets belangrijks met ouderen in het ziekenhuis.
Stinkend rijk!

Ergens hoog in een flat, uitkijkend op het strand kreeg ik mijn eigen kamer met eigen badkamer erbij. Zeepjes en tandpasta inbegrepen.

Nu nog een stukje zenuwachtiger geworden.

Vader vroeg of ik met m mee ging een ochtendduik nemen in de zee.
Bernardo ging slapen en ik heb het maar aanvaard.

Vader bleek knettergek op een grappige manier. Gelukkig stelde hij geen moeilijke vragen...was zijn engels gelukkig ook niet goed genoeg voor.

Ook moeder bleek heel aardig.

De volgende ochtend kon ik aanschuiven bij de lunch.... de werkster had gekookt. Rjist met garnalen en een heleboel bijgerechten. Of ik kreeft lustte voor het avondeten?

Bernardo sliep natuurlijk nog, dus daar zit ik dan met beide ouders aan tafel mezelf af te vragen of mijn tafelmanieren nog wel up to date zijn. Gelukkig wist ik nog ergens wel hoe met vork en mes te eten al was dat oook een tijd geleden dat ik dat nog gedaan heb...............

....................

De week in Vitoria was heel romantisch, en Bernardo wilde een gezondere levensstijl en had mijn hulp daarbij gevraagd.

Hij had aan de werkster gevraagd of ze bruine rijst kon halen in plaats van de witte rijst. Zijn ouders wisten niet wat ze overkwam.

Ook wilde hij ineens chia zaadjes gaan eten. Die ouders lagen helemaal dubbel en ik was ineens de perfecte schoondochter.


Heb veel van zijn vrienden ontmoet, in oefenruimtes gezeten., in de zee gezwommen romantische zonsondergangen met gitaren en kampvuren.


Wat ook heel leuk was aan Vitoria is dat er veel te dansen viel. Bernardo zelf was meer bezig met voetbal wat ik niet zo erg vond haha. Enigszins ongemakkelijk heb ik me als enige bleekscheet gemengd bij de samba, axe en forro. Niemand sprak engels, maar gelukkig spraken we allemaal een universele taal: Samba.
Die Brazilianen kunnen dansen!! Was helemaal onder de indruk. Heerlijk zo op het strand.


Deze vakantie was compleet anders gegaan dan een backpack vakantie die ik me had voorgesteld. Nee dit was tot nu toe een vakantie onder de locals. Bij veel mensen thuis geweest, veel traditioneels gegeten en veel cultuur gesnoven. Erg bijzonder.



Inmiddels was het tijd om afscheid te nemen, Bernardo moest weer terug naar huis om te werken en ik zou een stadje verder gaan 10 uur bussen over hobbelige zandwegen. Op naar Porto Seguro. Waar de Axe vandaan komt. Met tranen in mijn ogen.

Ik was ineens heel erg nerveus, wat ik zelden heb als ik reis. Tot nu toe altijd onder de hoede geweest van portugees sprekende mensen en nu ineens alleen???
Daar waar in Azie iedereen in karma geloofd (ondanks de honger), heeft half Brazilie honger spreekt geen engels en ik voelde me toch niet helemaal veilig.

Ik had een couchsurf adres gevonden wat vlakbij Porto Seguro zou zijn bij Leandro.

Wat ik niet wist is dat dit 4 uur extra bussen zou zijn na de 10 uur durende busrit naar porto seguro. Met een 5 uur durende tussenstop op het busstation.
Moeilijk om mijn ogen open te houden maar ik was zo opgelucht dat ik uit de stad was.

Dit was het brazilie waar ik op gehoopt had, NATUUR, dieren, frisse lucht. ZO MOOIIIIIIIIIII


Niet wetende dat Caraiva waar ik zou gaan couchsurfen een prachtig eiland (nou ja bijna) zou zijn met aan de ene kant zee en aan de andere kant een rivier.
Met een houten bootje moest ik de rivier oversteken waar Leandro op me aan het wachten was. Een leuke donkere rasta.

Meteen wist ik het: hier zou ik langer dan mn geplande 3 dagen gaan verblijven......