Sao paulo,
Door: franci overdevest
Blijf op de hoogte en volg Franci
13 Mei 2013 | Brazilië, Caraiva
Inmiddels zijn er 3 weken verstreken en ik heb nog maar 1 keer geschreven! Ik zal vertellen waarom.
Voordat ik naar Brazilie ging had ik een bepaald beeld van hoe het er uit zou zien, hoe de mensen hier zouden zijn en wat er allemaal zou moeten gebeuren. Beetje stom, maar na zoveel gereisd te hebben dacht ik wel redelijk in te kunnen schatten hoe het hier zou zijn. Nou mooi niet dus
Voordat ik naar een land ga, wil ik er vaak zo min mogenlijk van weten. Dan wordt ik tenminste nog verrast.
De Braziliaanse muziek had al een tijdje mijn aandacht maar was nooit reden genoeg om ook daadwerkelijk het land te bezoeken.
Neej de doorslaggevende reden dat ik naar Brazilie gegaan ben was een kettinkje dat Bernardo vergeten was toen hij samen met Raissa (een vriendin dieik ken uit barcelona) bij mij op bezoek was. Toen ik m vond had ik besloten dat ik hem wel terug zou brengen. Ticket geboekt.
Het kettinkje zou ik slechts terugbrengen bij hem, en de rest van de tijd dacht ik te gaan besteden met Daniel, waar ik toch stiekem vanuit Nederland wel een beetje gek op was, Julia die bij ons gecouchsurft heeft... een topmeid. En paulo... die ik in Israel ontmoet had.
De praktijk in sao paulo:
In de praktijk bleek anders, in de eerste week bleef ik in Sao Paulo..en verbleef ik bij Bernardo. Erg gezellig.
Julia en Daniel moesten werken en Paulo was ik al snel zat.
Zit ik dan in een enorme stad, geen hond bleek engels te spreken.
De huisgenootjes van Bernardo bleken 2 hele lieve meiden met beiden een vriend. Een supergezellig clubje. Ook hebben ze met elkaar een hondje...peter pano. Een oerlelijk beestje, dat je tegelijkertijd haat omdat ie zo druk is maar nog meer van houdt omdat ie zo lief is.
Daar waar Brazilianen relaxed zijn en de hele dag lijken te slapen ondanks hun banen stond ik al om 10 uur te springen om wat van de stad te zien. Dit leek helaas moeilijk op gang te komen... savonds wanneer iedereen wakker leek te worden gingen we pas wat doen.
Gelukkig bleken het hele lieve mensen waar ik heel veel mee gelachen heb, ze hebben me heel wat foute braziliaanse woorden geleerd en zelf ook Nederland geleerd zoals KUT HOND (wilde ze zelf) en lekker likken. (dit refereert naar een leki leki leki liedje waar heel brazilie helemaal gek van is)
Veel uitgegaan savonds en veel traditioneel gegeten. Meestal lekker maar heel erg ongezond.
Ook heerlijk samba gedanst. Ik voelde me heel erg thuis tussen dit stelletje malloten. En heb in mijn best portugees liedjes gezongen.
Bernardo bleek muzikant en heb daarom ook wat uurtjes doorgebracht in oefenruimtes. Maar dat vond ik wel erg leuk.
Kortom: heerlijk weekje gehad in sao paulo...veel geslapen, veel gelachen, veel gegeten en veel aangekomen. Niks spectaculairs om hele verhalen over te schrijven. Gewoon LEKKER.
Oh ja, klein detail dat me erg tegen viel: Het is hier allemaal gruwelijk duur. Nederland is goedkoper.
Next step: Rio de Janeiro
Voordat ik naar Brazilie ging had ik een bepaald beeld van hoe het er uit zou zien, hoe de mensen hier zouden zijn en wat er allemaal zou moeten gebeuren. Beetje stom, maar na zoveel gereisd te hebben dacht ik wel redelijk in te kunnen schatten hoe het hier zou zijn. Nou mooi niet dus
Voordat ik naar een land ga, wil ik er vaak zo min mogenlijk van weten. Dan wordt ik tenminste nog verrast.
De Braziliaanse muziek had al een tijdje mijn aandacht maar was nooit reden genoeg om ook daadwerkelijk het land te bezoeken.
Neej de doorslaggevende reden dat ik naar Brazilie gegaan ben was een kettinkje dat Bernardo vergeten was toen hij samen met Raissa (een vriendin dieik ken uit barcelona) bij mij op bezoek was. Toen ik m vond had ik besloten dat ik hem wel terug zou brengen. Ticket geboekt.
Het kettinkje zou ik slechts terugbrengen bij hem, en de rest van de tijd dacht ik te gaan besteden met Daniel, waar ik toch stiekem vanuit Nederland wel een beetje gek op was, Julia die bij ons gecouchsurft heeft... een topmeid. En paulo... die ik in Israel ontmoet had.
De praktijk in sao paulo:
In de praktijk bleek anders, in de eerste week bleef ik in Sao Paulo..en verbleef ik bij Bernardo. Erg gezellig.
Julia en Daniel moesten werken en Paulo was ik al snel zat.
Zit ik dan in een enorme stad, geen hond bleek engels te spreken.
De huisgenootjes van Bernardo bleken 2 hele lieve meiden met beiden een vriend. Een supergezellig clubje. Ook hebben ze met elkaar een hondje...peter pano. Een oerlelijk beestje, dat je tegelijkertijd haat omdat ie zo druk is maar nog meer van houdt omdat ie zo lief is.
Daar waar Brazilianen relaxed zijn en de hele dag lijken te slapen ondanks hun banen stond ik al om 10 uur te springen om wat van de stad te zien. Dit leek helaas moeilijk op gang te komen... savonds wanneer iedereen wakker leek te worden gingen we pas wat doen.
Gelukkig bleken het hele lieve mensen waar ik heel veel mee gelachen heb, ze hebben me heel wat foute braziliaanse woorden geleerd en zelf ook Nederland geleerd zoals KUT HOND (wilde ze zelf) en lekker likken. (dit refereert naar een leki leki leki liedje waar heel brazilie helemaal gek van is)
Veel uitgegaan savonds en veel traditioneel gegeten. Meestal lekker maar heel erg ongezond.
Ook heerlijk samba gedanst. Ik voelde me heel erg thuis tussen dit stelletje malloten. En heb in mijn best portugees liedjes gezongen.
Bernardo bleek muzikant en heb daarom ook wat uurtjes doorgebracht in oefenruimtes. Maar dat vond ik wel erg leuk.
Kortom: heerlijk weekje gehad in sao paulo...veel geslapen, veel gelachen, veel gegeten en veel aangekomen. Niks spectaculairs om hele verhalen over te schrijven. Gewoon LEKKER.
Oh ja, klein detail dat me erg tegen viel: Het is hier allemaal gruwelijk duur. Nederland is goedkoper.
Next step: Rio de Janeiro
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
