Dagboek

Dag 1: 22 februari 2010

Toen ik een paar maanden geleden op waarbenjij.nu bij de tips las dat je in een plaatsje genaamd Dali een week lang een klooster in kon om kung fu les te krijgen, wilde ik dit meteen doen.
Waar ik even niet bij stil stond is dat het aan de andere kant van China was.
Jammer de pammer.

Na China verlaten te hebben had ik ook niet echt meer het plan om terug te komen. Maar toen ik Neil weer ontmoet had in Laos vertelde hij dat hij graag naar China wilde. En een van de plaatsjes was Dali.

Neil was niet erg enthousiast over het idee om een week lang kung fu te doen maar gelukkig heb ik hem over kunnen halen om mee te gaan.

En hier zitten we dan. In een prachtige tempel, boven op een berg,in de wierrookgeur en overal monniken om ons heen.

We hebben nog geen woord tegen elkaar gezegd. Het is hier zo heerlijk stil.
Ik word er helemaal rustig van.

We moesten wel van te voren de regels lezen voordat we begonnen en ondertekenen.

Een van de regels was bijvoorbeeld dat we niet samen op een kamer mochten. Het is zelfs niet toegestaan om op de kamer van de ander te komen. Niet dat we een stel zijn, maar ze zijn graag voorzichtig en elke vorm van intimiteit is hier verboden.

De kamers zijn heel simpel. Gelukkig heb ik een heleboel dekens want het is frisjes buiten.
Als de zon schijnt is het echt heerlijk maar ik kan me voorstellen dat het snachts koud kan worden.

Naast mijn bed staan een paar kaarsjes. Er is hier geen elecriciteit.

Na mijn rugzak op mijn kamer gegooid te hebben ben ik rond gaan kijken en heb mezelf voorgesteld aan de monniken. Iedereen is heel vriendelijk. Ook de kinderen zijn heel vriendelijk.

Een van de monniken liet me een of andere heilige boom zien. Was echt supermooi!
Overal lopen hier eekhoorntjes. Je struikelt bijna over ze!
En de vogeltjes hier..ze hebben allerlei felle kleurtjes!
Ik voel me hier helemaal thuis!

Over 30 minuten hebben we onze eerste kung fu les. Ik ben benieuwd.
Ik voel me snipverkouden, ik hoop dat ik het vol kan houden.

- later in de avond

Mijn naam is te moeilijk voor ze dus ik heb besloten mijn chinese naam: Lili weer in gebruik te nemen.

De les was helemaal geweldig!
Het was buiten. Vlakbij de mooie boom.
Het eerste uur werden we begeleid door een jochie van zon 8 jaar oud.
Hij hielp ons met het rekken en strekken. Het is ongelooflijk hoe lenig sommige mensen zijn!
Vooral die kinderen zijn goed!

De rest van de les kregen we les van een volwassen man die ook supergoed was. De enige andere "buitendlander" die ook meedeed was Rotem, hij is Israelisch.

Het zachte windje en het zonnetje maakte dat ik volop genoot van de les.

Direct na de les moesten we aan tafel.

Een klein vrouwtje met een blauw kookschort en een wit mutsje op haar hoofd loopt met een grote ijzeren staaf en mept heel hard op -iets wat heel veel herrie maakt-
Ze kijkt erbij alsof ze iemand wil neerslaan maar gelukkig is er wel een glimlach vanaf te krijgen als je vriendelijk naar haar lacht.

Het is etenstijd.
We mogen absoluut niet te laat komen.

We krijgen ons eigen kommetje en chopsticks.
We gaan aan tafel zitten en wachten tot iedereen er is.

De belangrijkste persoon in het gezelschap is de chief. (er is een woord voor maar die weet ik niet)
Hij draagt een goudgeel gewaad, heeft een lange sik en om zijn pols heeft hij een flinke ketting met grote goudkleurige ronde kralen.

Rotem heeft de indruk dat hij ons graag mag.

Wanneer de chief eenmaal zit wordt er in koor..AMMIIIII TOFU! geroepen.

Wat het betekend weet ik nog niet.. maar het heeft vast niks met tofu te maken.

Dit is het teken dat er gegeten mag worden.
Al het eten is veganistisch.

Om te beginnen mag je nooit wat voor jezelf opscheppen. Je moet altijd eerst een ander wat aanbieden.
Dit is in het begin wat ongemakkelijk omdat iedereen vanalles in je bakje stopt.
Maar als ik over mijn verlegenheid heen ben, stop ook ik de bakjes van anderen vol met eten.
Weigeren mag.

Het is belangrijk dat je je bakje optilt als je eet.
Al het eten dat je laat vallen moet je opeten. Er mag absoluut geen eten verloren gaan.
Er mag zachtjes gepraat worden aan tafel.

Als je klaar bent met eten moet je eerst alle tafels langs om met je handen op elkaar A MI TOFU te roepen en te buigen.
Belangrijk is dat je de chief als eerste groet.

Dit waren voor zover ik nu weet de eetregels, ik ben benieuwd wat de volgende dag me zal brengen.